v1 Og tú skalt gera altar til at brenna roykilsi á; tað skalt tú búgva til av ákásiuviði, v2 eina alin langt og eina alin breitt, fýrhyrnt skal tað vera, tvær alnir høgt og horn tess áføst við tað. v3 Tú skalt leggja tað við skírum gulli bæði omaná og við síðurnar alt íkring og horn tess við og gera brún av gulli kring um tað. v4 Framvegis skalt tú gera á tí tveir ringar av gulli niðanvert við brúnina báðumegin; við báðar síður tess skalt tú festa teir til at stinga stengurnar ígjøgnum til at bera tað við. v5 Stengurnar skalt tú gera av ákásiuviði og leggja tær við gulli. v6 Og síðan skalt tú seta tað fyri framman fortjaldið, sum er fyri vitnisburðarørkini, fyri framman sáttarlokið, ið liggur yvir vitnisburðin, har ið eg vil koma á fund við teg. v7 Og Áron skal brenna angandi roykilsi á tí hvønn morgun; tá ið hann tilreiðir lampurnar, skal hann kveikja roykilsið. v8 Sama skal hann gera um sólsetur, tá ið hann setir lampurnar upp á ljósastakan; hetta skal vera hitt dagliga roykilsisofrið frammi fyri Harranum hjá øllum eftirkomarum tykkara. v9 Tit mega ikki lata fremmant roykilsi koma upp á tað ella brennioffur ella grónoffur, og heldur ikki droypioffur mega tit úthella á tí. v10 Eina ferð um árið skal Áron inna sáttargerð á hornum tess; hann skal taka blóðið av sáttargerðarofrinum eina ferð um árið og inna sáttargerð á tí fyri tykkum, ættarlið eftir ættarlið. Tað er háheilagt fyri Harranum.«
v11 Og Harrin talaði við Móses og segði: v12 »Tá ið tú tekur manntal av Ísraelsmonnum og kannar teir, tá skal hvør maður, ið kannaður verður, greiða Harranum sáttargjald fyri lív sítt, til tess at ikki ógæva skal standast av fólkakanningini. v13 Hvør tann, ið kannaður verður, skal greiða hálvan sikul í silvuri eftir halgidómsins virði, sum er tjúgu gerur fyri hvønn sikul, hálvan sikul sum offuravskurð Harranum til handar. v14 Hvør tann, ið kannaður verður, í tjúgu ára aldri og eldri, skal greiða Harranum henda offuravskurð. v15 Hin ríki skal ikki greiða meiri og hin fátæki ikki minni enn hálvan sikul sum offuravskurð til Harrans til tess at inna sáttargerð fyri lív sítt. v16 Hetta sáttargjald skalt tú taka av Ísraelsmonnum og nýta tað til tænastuna í samfundartjaldinum; tað skal minna Harran á Ísraelsmenn og vera sáttargjald fyri lív tykkara.«
v17 Framvegis talaði Harrin við Móses og segði: v18 »Tú skalt gera koparker við fóti av kopari til tvátt og seta tað millum samfundartjaldið og altarið og lata vatn í tað. v19 Í tí skulu Áron og synir hansara tváa hendur og føtur sínar. v20 Tá ið teir ganga inn í samfundartjaldið, skulu teir tváa sær við vatninum fyri ikki at týna lívið; og somuleiðis tá ið teir nærkast altarinum undir tænastuni við at brenna eldoffur til Harrans, v21 skulu teir tváa hendur sínar og føtur, so at teir ikki týna lívið. Hetta skal vera honum og eftirkomarum hans ævigt løgmál ættarlið eftir ættarlið.«
v22 Framvegis talaði Harrin við Móses og segði: v23 »Tak tær hinar avbærastu balsamurtir, fimm hundrað siklar av sjálvrunnari myrru og hálvt so nógv ella tvey hundrað og fimmti siklar av vælangandi kanelbarki, og tvey hundrað og fimmti siklar av vælangandi kalmus, v24 og fimm hundrað siklar av kanelviði eftir halgiðómsins virdi og eina hin av oljuberjaolju. v25 Av hesum skalt tú búgva til heilaga salvingarolju, vælangandi smyrsl, eins og salvublandarar tilreiða. Tað skal vera heilag salvingarolja. v26 Við hesum skalt tú salva samfundartjaldið og vitnisburðarørkina, v27 borðið við øllum reiði sínum og ljósastakan við øllum reiði sínum og roykilsisaltarið, v28 brennioffuraltarið við øllum reiði sínum og tváttarkerið og fót tess; v29 tú skalt halga tey, so at tey verða háheilag; hvør, ið tá nertur við tey, skal verða taldur heilagur. v30 v31 v32 v33
v34 Framvegis mælti Harrin við Móses: »Tak tær vælangandi urtir, ópobalsam og havsniglaskeljar, galbanum og reinan virak, eins nógv av hvørjum, v35 og tilreið av tí roykilsi, eins og hinir salvukønu gera, saltað, reint og heilagt. v36 Nakað av tí skalt tú mylja smátt sundur, og nakað av tí skalt tú leggja frammanvert við vitnisburðin í samfundartjaldinum har, ið eg vil koma til fundar við teg. Tað skal vera tykkum háheilagt. v37 Roykilsi, sum er búgvið til eftir hesum hátti, mega tit ikki gera tykkum til egnu nýtslu; tú skalt telja tað Harranum halgað. v38 Tann, ið ger sær nakað tílíkt til tess at njóta angan av tí, skal verða oyddur úr tjóð síni.«