v1 Hesi eru síðstu orð Dávids: Svá mælir Dávid Ísaison, svá mælir maðurin, ið hátt er settur, hin salvaði Jákups Guðs, hetjan í Ísraels kvæðum: v2 Andi Harrans talaði í mær, orð hans vóru mær á tungu løgd; v3 Jákups Guð talaði við meg, klettur Ísraels mælti: »Hann, ið ræður fyri monnum í rættlæti og stjórnar í gudsótta, v4 hann ljómar eins og morgunroðin, eins og hin skíra morgunsól, ið fær urtir at spretta úr mold eftir regn. v5 Soleiðis er jú hús mítt fyri Guði; tí at hann hevur gjørt ævigan sáttmála við meg, greiðan og álítandi í øllum førum. Ja, alt, sum er mær til frelsu og hugnað, letur hann vaksa. v6 Men bølmenni eru øll eins og burturtveittir tornir, eingin tekur um teir við hondunum. v7 Eingin nertir við teir uttan við vápnum av jarni; í eldinum verða teir brendir.«
v8 Hetta eru nøvnini á hetjum Dávids: Ísjbosjet Hakmoniti, oddamaður teirra tríggja; tað var hann, ið brá svørði sínum yvir átta hundrað vignum í senn. v9 Honum næstur av teimum hetjum trimum var Eleazar Dódison Áhohiti. Hann var við Dávidi í Pas-Dammim ta ferðina, tá ið Filistar savnaðust har til orrustu; og tá ið Ísraelsmenn hildu undan, v10 stóð hann við og vá Filistar, til hond hansara møddist og kreptist føst at svørðinum. Tann dagin veitti Harrin miklan sigur; men fólkið snúðist aftan á hann bert til at ræna teir vignu. v11 Næstur honum var Sjamma Ágason Hárariti; einaferð savnaðust Filistar í Leki, har ein jarðarteigur var alvaksin við flatbønir. Men tá ið fólkið flýddi undan Filistum, v12 tók hann støðu á miðjum teigi, vardi hann og vann sigur á Filistum; soleiðis veitti Harrin miklan sigur.
v13 Einaferð fóru tríggir av teim tríati oman í hamarin til Dávids í Ádullamhellinum, meðan Filistar lógu í herbúðum í Refaimdali. v14 Dávid var tá í fjallavirkinum, men varðhald Filista stóð við Betlehem. v15 Tá kom tosti á Dávid, og hann mælti: »Hvør vil bera mær vatn úr brunninum við borgarliðið í Betlehem?« v16 Tá brutu hetjurnar tríggjar sær rás gjøgnum herbúðir Filista, oystu vatn upp úr brunninum, ið er við borgarliðið í Betlehem, og tóku tað aftur við sær til Dávids; hann vildi tá ikki drekka tað, men úthelti tað fyri Harranum v17 og mælti: »Harrin haldi mær frá tílíkari gerð! Skal eg drekka blóð teirra manna, ið settu lívið í váða?« Og ikki vildi hann drekka tað. Hetta roysnið gjørdu hinar hetjurnar tríggjar.
v18 Ábisjai Zerujuson, bróðir Jóabs, var oddamaður hinna tríati. Hann brá spjóti sínum yvir trý hundrað vignum og var navngitin millum hinna tríati. v19 Hann var í miklum mæti hjá teim tríati og varð oddamaður teirra; men við hinar tríggjar kundi hann ikki javnbjóða seg.
v20 Benaja Jójadason úr Kabzeel var reystmenni og navnframur fyri avreksverk síni; hann vá báðar synir Áriels Móabita; og tað var hann, sum hin kavadagin fór niður í brunnin og drap ljónið. v21 Og tað var hann, ið vá hin yvirvaksna Egyptan, ið hevði spjót í hendi; men hann fór ímóti honum einans við stavi í hendi, tók spjótið av honum og drap hann við hansara egna spjóti. v22 Hesi avreksverk vann Benaja Jójadason; og hann var navnframur millum hinna tríati hetjanna. v23 Hann var frægur millum hinna tríati; men teir tríggjar kundi hann ikki javnbjóða seg við. Dávid setti hann yvir lívverjuna.
v24 Millum hinna tríati vóru eisini Ásahel, bróðir Jóabs, Elhanan Dódoson úr Betlehem, v25 Sjamma úr Hárod. Elika úr Hárod, v26 Helez úr Paltit, Ira Ikkesjson úr Tekoa, v27 Ábiezer úr Ánatot, Sibbekai úr Husja, v28 Zalmon úr Áho, Máharai úr Netofa, v29 Heled Báanason úr Netofa, Ittai Ribaison av Benjamins ættargrein úr Gibeu, v30 Benaja úr Piraton, Hiddai úr Náhale-Gáasj; v31 Áhibáal úr Árába, Azmavet úr Báhurim, v32 Eljaba úr Sjáalbon, Jásjen úr Guna, v33 Jónatan Sjammason úr Hárar, Áhiam Sjárarsson úr Hárar. v34 Elifelet Áhazbaison úr Bet-Máaka, Eliam Ákitofelsson úr Gilo, v35 Hezro av Karmel, Páarai úr Árab, v36 Jigal Nátansson úr Zóba, Báni úr Gád, v37 Zelek úr Ammon, Náharai úr Beerot, skjaldsveinur Jóabs Zerujusonar, v38 Ira úr Jattir, Gáreb úr Jattir, v39 Uria Hetiti – tilsamans tríati og sjey.