v1 So sigur Harrin: Fyri trý misbrot Móabita, ja, fyri fýra – eg taki tað ikki aftur – fyri at teir brendu beinini á Edóms kongi at kálki, v2 tessvegna lati eg eld brenna Móab og oyða hallirnar í Kirjot; í randargný skal Móab farast, meðan herróp dynja, og lúðrar gella. v3 Eg oyði oddamannin úr miðjum honum og drepi allar høvdingar hans, sigur Harrin.
v4 So sigur Harrin: Fyri trý misbrot Júda, ja, fyri fýra – eg taki tað ikki aftur – fyri at teir havnaðu lóg Harrans og ikki hildu lógboð hans, men heldur lótu seg villa av falsgudum sínum, sum fedrar teirra eltu, v5 tí lati eg eld brenna Júda og oyða hallir Jerúsalems.
v6 So sigur Harrin: Fyri trý misbrot Ísraels, ja, fyri fýra – eg taki tað ikki aftur – fyri at teir selja hin sakleysa fyri silvur og hin fátæka fyri einar skógvar, v7 traðka høvur hins vesæla niður í dusmið og troka neyðstødd út av vegnum; faðir og sonur vitja sama kvøldarvív, so at teir vanhalga mítt heilaga navn. v8 Teir liggja og rembast við hvørt eitt altar á veðtiknum pløggum og drekka sektarvín í Guðs síns húsi; v9 og tó var tað eg, sum ruddi Ámoritar úr vegi teirra, ið vóru sum sedristrø og sterkir sum eikir; eg týndi aldin teirra í erva og røtur teirra í neðra. v10 Eg flutti tykkum út úr Egyptalandi og leiddi tykkum í fjøruti ár gjøgnum oyðimørkina, at tykkum skuldi ognast land Ámorita. v11 Eg vakti upp profetar av sonum tykkara og Nasirearar av unglingum tykkara. Er ikki hetta satt, tit Ísraelsmenn? sigur Harrin. v12 Men tit góvu Nasirearunum vín at drekka og sýttu profetunum at profetera. v13 Sí, eg skal lata jørðina ridla undir tykkum eins og undir vagni, sum er laðin við bundum. v14 Tá skal hin fljóti ikki finna skjól og hin sterki ikki fáa nýtt sína megi; og ikki skal hetjan kunna bjarga sínum lívi; v15 ørvagarpurin skal ikki standast, hin fótafimi ikki komast undan og reiðmaðurin ikki bjarga sínum lívi; v16 hin hugreystasti hetjanna millum skal á tí degi nakin flýggja, sigur Harrin.