v1 Tá hildu allir Ísraelsmenn avstað, og allur savnaðurin kom saman frá Dán til Beersjebu og úr Gileads landi frammi fyri Harranum í Mizpa. v2 Og allir høvdingar fólksins av øllum ættum Ísraels gingu fram, har ið fólk Guðs var komið saman fýra hundrað túsund herbúnir menn av gonguherfólki. v3 Benjaminitar frættu nú, at Ísraelsmenn vóru komnir til Mizpa, og Ísraelsmenn mæltu: »Sigið, hvussu henda illgerð hevur borist á!« v4 Tá mælti Levitin, maðurin hjá hini myrdu konuni, og segði: »Eg og hjákona mín komu til Gibeu í Benjamin til tess at gista har. v5 Men menninir í Gibeu risu upp ímóti mær og kringsettu um náttina húsið, sum eg var í. Meg ætlaðu teir at drepa; og hjákonu mína neyðtóku teir soleiðis, at hon doyði. v6 Tá tók eg hjákonu mína, skar hana sundur í lutir og sendi teir um alt ognarland Ísraels, av tí at teir høvdu framt ósømdir og skemdarverk í Ísrael. v7 Tit Ísraelsmenn eru nú allir her. Komið nú fram við hugsanum og ráðum tykkara!« v8 Tá fór alt fólkið sum ein maður á føtur og segði: »Eingin okkara vil fara heim aftur og eingin fara inn aftur í hús sítt. v9 Men soleiðis vilja vit nú gera við Gibeu: Vit vilja fara ímóti henni eftir lutakasti; v10 og vit skulu taka tíggju mans av hundrað av øllum ættum Ísraels og hundrað av túsund og túsund av tíggju túsund til tess at fáa vistir til vega til teirra, ið komnir eru at endurgjalda Gibeu til fulnaðar ta skemdargerð, sum teir hava gjørt í Ísrael!«
v11 Tá savnaðust allir Ísraelsmenn ímóti borgini, allir samhugaðir sum ein. v12 Og menn úr ættum Ísraels vórðu sendir um alla ætt Benjamins og søgdu: »Hvat er hetta fyri illgerð, ið tit hava gjørt? v13 Flýggið nú út menninar, hasi vittuggini í Gibeu, so at vit fáa tikið teir av lívi og oytt hitt illa úr Ísrael.« Men Benjaminitar vildu ikki lurta eftir orðum brøðra sína, Ísraelsmanna. v14 Benjaminitar savnaðust tá úr borgunum til Gibeu til tess at fara í hernað móti Ísraelsmonnum. v15 Tjúgu og fimm túsund herbúnir Benjaminitar úr borgunum vórðu kannaðir tann dagin umframt menninar úr Gibeu, sum kannaðir vórðu, sjey hundrað vígførir menn. v16 Av øllum hesum herfólki vóru sjey hundrað úrvalsmenn, ið vóru lámir; allir hesir kundu sleingja steinar og einki kastið missa. v17 Tá ið Ísraelsmenn vórðu kannaðir, vóru teir umframt Benjamin fýra hundrað túsund herbúnir menn; allir hesir vóru hermenn.
v18 Síðan hildu teir niðan til Betel og leitaðu ráð við Guð, og Ísraelsmenn spurdu: »Hvør okkara skal fyrstur fara í hernaðin móti Benjaminitum?« Harrin svaraði: »Júda skal fara fyrstur!« v19 Um morgunin hildu tá Ísraelsmenn avstað og settu upp herbúðir sínar við Gibeu. v20 Ísraelsmenn fóru í bardaga móti Benjaminitum; og Ísraelsmenn búðust til at herja á Gibeu. v21 Men Benjaminitar gjørdu álop út úr Gibeu og vógu av Ísrael tann dagin tjúgu og tvey túsund mans. v22 Tá fóru Ísraelsmenn niðan til Betel og grótu fyri ásjón Harrans alt til kvølds; og teir leitaðu ráð við Harran og spurdu: »Skal eg aftur hevja orrustu móti sonum Benjamins, bróður míns?« Og Harrin svaraði: »Herja á hann!« v23 Tá herdu Ísraelsmenn hugin og búðust til bardaga á sama staði, sum teir dagin frammanundan høvdu sett upp fylking. v24 Og annan dagin ráddust Ísraelsmenn á Benjaminitar. v25 Men Benjaminitar løgdu annan dagin út av Gibeu ímóti teimum og jarðløgdu átjan túsund mans afturat, sum allir vóru førir til víggja. v26 Tá fóru allir Ísraelsmenn og alt fólkið niðan til Betel; og teir grótu og sótu har fyri ásjón Harrans; teir fastaðu tann dagin til kvølds og ofraðu brennioffur og takkaroffur frammi fyri Harranum. v27 Síðan leitaðu Ísraelsmenn ráð við Harran – tí at har var sáttmálaørk Guðs á teimum døgum, v28 og Pinehas, sonur Eleazars Áronssonar, gjørdi tænastu fyri ásjón hans á teimum døgum – og spurdi: »Skal eg aftur leggja til bardaga móti sonum Benjamins, bróður míns, ella skal eg lætta av?« Og Harrin svaraði: »Far, tí at í morgin skal eg geva teir upp í hendur tínar!«
v29 Ísraelsmenn lótu tá menn leggja seg á loynum kring um Gibeu. v30 Síðan hildu Ísraelsmenn ímóti Benjaminitum triðja dagin og fylktu seg ímóti Gibeu eins og hinar fyrru ferðirnar. v31 Tá løgdu Benjaminitar út ímóti herinum og lótu seg lokka burtur frá borgini út á vegirnar móti Betel og móti Gibeon og tóku at ráðast á herin eins og hinar fyrru ferðirnar og vógu úti á víðavangi okkurt um tríati av Ísraelsmonnum. v32 Tá hugsaðu Benjaminitar: »Nú dvína teir fyri okkum eins og áður.« Men Ísraelsmenn høvdu sagt: »Vær skulum flýggja til tess at lokka teir burtur frá borgini út á vegirnar.« v33 Síðan hildu allir Ísraelsmenn avstað og fylktu seg í Báal-Támar, og teir Ísraelsmenn, sum høvdu ligið á loynum, tustu fram fyri vestan Geba. v34 Nú løgdu fram at Gibeu tíggju túsund mans, úrvalslið úr øllum Ísrael, og elvdist har hørð orrusta; men hinir vistu ikki, at ógævan nú fór at ráma teir. v35 Tá læt Harrin Benjaminitar fáa ósigur av Ísrael; og Ísraelsmenn feldu tann dagin av Benjaminitum tjúgu og fimm túsund og eitt hundrað mans, ið allir vóru førir til víggja. v36 Tá sóu Benjaminitar, at teir vóru við undirlutan. Ísraelsmenn høvdu givið Benjaminitum opnar ræsur, tí at teir litu á tað herliðið, sum teir høvdu sett til at sæta Gibeu. v37 Og teir, sum høvdu ligið á loynum, tustu fram og herjaðu á Gibeu, og teir oyddu alla borgina við svørði.
v38 Men Ísraelsmenn høvdu avrátt við teir, ið lógu á loynum, at lata royk fara upp úr borgini. v39 Ísraelsmenn høvdu seg tá burtur úr orrustuni; men Benjaminitar hildu aftan á teir, og tá ið teir høvdu felt einar tríati av Ísraelsmonnum, hildu teir seg fyri vist at hava vunnið sigur av teimum eins og í fyrru orrustuni. v40 Men tá tók royksúlan at stíga upp úr borgini; og tá ið Benjaminitar hugdu aftur um seg, sí, tá stóð roykur úr allari borgini upp til himins. v41 Og tá ið Ísraelsmenn samstundis vendu við aftur, kom ræðsla á Benjaminitar, tí at teir sóu, at ógævan nú var komin yvir teir. v42 Teir hildu tá undan Ísraelsmonnum út í oyðimørkina; men ófriður gekk á teir allan vegin; og teir, ið komu út úr borgunum, drópu teir. v43 Teir settu manngarð um Benjaminitarnar og eltu teir og tróðu teir undir fótum, hvørja ferð teir vildu hvíla, alla leið alt eystur móti Geba. v44 Av Benjamin fullu átjan túsund mans, ið allir vóru reystir kappar. v45 Teir hildu tá undan og flýddu út í oyðimørkina at Rimmon kletti; men hinir feldu eftir vegnum fimm túsund mans av teimum afturat; síðan eltu teir teir alt til Gideom og feldu aftur tvey túsund mans av teimum. v46 Soleiðis fullu tann dagin tjúgu og fimm túsund herbúnir Benjaminitar, allir reystir kappar. v47 Tá hildu teir undan og flýddu út í oyðimørkina at Rimmon kletti, seks hundrað mans, og hølaðust har í fýra mánaðir. v48 Men Ísraelsmenn snúðust aftur til Benjaminitarnar og feldu teir við svørði, bæði menn og fenað og alt, sum har fanst; og allar borgir har um leið settu teir eld á.