v1 Hesar vóru tær tjóðir, ið Harrin læt vera eftir í friði til tess at royna Ísrael við teimum, allar teir Ísraelsmenn, ið einki vistu um bardagan um Kánáanland, v2 einans til tess at kenna komandi ættarliðum í Ísrael hernað, teimum ið áður ikki høvdu roynt seg í bardaga: v3 Fimm høvdingar Filista, allar Kánáanitar og Zidonitar og Hetitar, sum búðu á Libanons fjøllum frá fjallinum Báal-Hermon og alt at Hámat. v4 Hesir vóru eftir, til tess at Ísrael skuldi roynast við teimum, so tað kundi síggjast, hvørt teir vildu varðveita tey boðorð, ið Harrin hevði álagt fedrum teirra við Mósesi. v5 Soleiðis búðu Ísraelsmenn mitt ímillum Kánáanita, Hetita, Ámorita, Perezita, Hivita og Jebusita. v6 Teir tóku sær døtur teirra til konur og giftu sonum teirra døtur sínar, og teir dýrkaðu gudar teirra.
v7 Ísraelsmenn gjørdu tað, sum ilt var í eygum Harrans, og gloymdu Harran, Guð sín; og teir dýrkaðu Báalar og Ásjerur. v8 Tá tendraðist vreiði Harrans móti Ísrael, og hann læt Kúsjan-Risjeatáim, kongin av Áram-Náharáim, fáa vald yvir teimum; og Ísraelsmenn tæntu Kúsjan-Risjeatáim í átta ár. v9 Tá rópaðu teir til Harrans um hjálp; og Harrin vakti Ísraelsmonnum bjargara, ið hjálpti teimum: Otniel Kenazson, yngra bróður Kálebs. v10 Andi Harrans kom yvir hann, og hann varð dómari í Ísrael; hann fór út í hernað, og Harrin gav Kúsjan-Risjeatáim, kongin av Áram, upp í hendur hansara, so at hann fekk vald á honum. v11 Síðan var friður í landinum í fjøruti ár; tá andaðist Otniel Kenazson.
v12 Men Ísraelsmenn hildu áfram at gera tað, sum ilt var í eygum Harrans; tá gav Harrin Egloni, kongi av Móab, vald yvir Ísrael, av tí at teir gjørdu tað, sum ilt var í eygum Harrans. v13 Hann savnaði til sín Ammonitar og Ámalekitar og legði út og vann sigur av Ísrael. Og Pálmaborgina løgdu teir undir seg. v14 Ísraelsmenn tæntu nú Egloni kongi av Móab í átjan ár.
v15 Men tá ið Ísraelsmenn rópaðu til Harrans um hjálp, vakti Harrin teimum bjargara, Ehud, son Gera Benjaminita. Men hann var lámur. Eina ferð sendu Ísraelsmenn hann við skatti til Eglons kongs av Móab. v16 Tá gjørdi Ehud sær tvíeggjað svørð, eina gomed langt, og bant sær tað við høgru lið innan undir skikkjuni. v17 Síðan flutti hann Egloni, kongi av Móab, skattin; men Eglon var ovurtjúkkur maður. v18 Og tá ið hann var liðugur at fáa honum skattin, fylgdi hann monnunum, ið borið høvdu skattin, aftur á veg. v19 Men sjálvur vendi hann aftur við Pesilim við Gilgal og kom og segði: »Kongur, eg havi loyndarmál at siga tær.« Men hann bað hann tiga, til allir, ið hjá honum stóðu, vóru útfarnir. v20 Tá gekk Ehud til hansara har, ið hann sat einsamallur í sínum svalliga taksali. Og Ehud mælti: »Eg havi boð frá Guði til tín.« Tá brá hann sær upp úr sæti. v21 Men Ehud rætti út vinstru hond sína, tók svørðið frá høgru lið og rendi tað í kvið hansara, v22 so at hjøltini fóru undir við, og ístrið fjaldi blaðið; tí at ikki dró hann svørðið úr aftur kviði hansara, og skarn hans fór av honum; síðan gekk Ehud út á takið v23 og út gjøgnum súlnagangin, læt hurðarnar á taksalinum aftur eftir sær og setti loku fyri. v24 Síðan helt hann avstað. Og tá ið tænarar kongsins komu og sóu hurðarnar á taksalinum lokaðar, hugsaðu teir, at kongurin huldi føtur sínar í tí svalliga herberginum. v25 Teir bíðaðu nú, til teimum leiddist við. Og tá ið hurðarnar á taksalinum enn ikki vórðu upplatnar, tóku teir lykilin og lótu upp; og sí, har lá harri teirra deyður á gólvinum. v26 Men meðan teir stóðu og bíndu, komst Ehud undan. Hann fór yvirum til Pesilim og komst soleiðis undan til Se'ira. v27 Og tá ið hann var afturkomin, læt hann blása lúður um Efraims fjøll; tá hildu Ísraelsmenn oman av fjøllunum við honum á odda.
v28 Og hann mælti við teir: »Fylgið mær, tí at Harrin hevur givið fíggindar tykkara, Móabitarnar, upp í hendur tykkara!« Tá fylgdu teir honum oman; og teir tóku vaðini í Jórdan frá Móabitum og lótu ongan sleppa yvirum. v29 Og teir feldu ta ferðina av Móabitum einar tíggju túsund mans, ið allir vóru reystir og vandir til víggja; eingin komst undan. v30 Soleiðis máttu Móabitar lúta undir valdi Ísraels. Friður var nú í landinum í áttati ár.
v31 Aftan á hann kom Sjamgar Ánatsson; hann feldi av Filistum seks hundrað mans við neytapíkstavi. Soleiðis frelsti eisini hann Ísrael.