v1 So sigur Harrin: Sí, eg veki upp oyðingaranda móti Bábel og móti teimum, sum búgva í »Hjartanum á mótstøðumonnum mínum«, v2 og eg sendi móti henni menn við tíningarskuvlu; teir skulu tína hana og tøma land hennara, tá ið teir ráðast á hana úr øllum ættum á ógævudegnum. v3 Eingin ørvagarpur skal spenna sín boga og toka fram brynjuklæddur; eir ikki unglingum hennara, halga banni allan her hennara. v4 Vignir menn skulu falla í landi Kaldea og liggja deyðstungnir á gøtum hennara. v5 Tí at Ísrael og Júda eru ikki afturriknir av Guði teirra, Harra herliðanna, tó at land teirra var fult av sekt móti hinum heilaga í Ísrael. v6 Flýggið út úr Bábel, firrið hvør og ein sínum lívi og farist ikki av voldum misgerðar hennara; tí at hetta er Harrans hevndarstund; nú endurgeldur hann henni tað, sum hon hevur uppiborið. v7 Gullsteyp var Bábel í hond Harrans; alla jørðina drakk hon fulla; tjóðirnar drukku av víni hennara, tí leikaðu tjóðflokkarnir óðir. v8 Brádliga er Bábel fallin og sundursorlað. Venið tykkum um hana; rýðið smyrsl á sár hennara, kanska verður hon grødd.
v9 Vit royndu at grøða Bábel, men einki batti. Gevið hana upp og farið hvør heim í land sítt; tí at dómurin yvir hana røkkur til himins og tekur upp í skýggini. v10 Harrin hevur framt okkara rætt; komið, latum okkum boða í Zion um verk Harrans, Guðs várs!
v11 Brýnið ørvarnar, takið skildirnar. Harrin hevur eggjað anda Mediukongs; tí at hugur hansara stendur á at oyða Bábel; tí at tað er hevnd Harrans, hevndin fyri tempul hans. v12 Reisið hermerki móti Bábels borgargørðum; økið um varðhaldið; setið varðmenn upp og latið menn liggja á loynum; tí at Harrin hevur lagt ráð upp, og tað, sum hann hevur talað móti Bábelbúgvum, tað vil hann eisini evna. v13 Tú, sum býrt við hitt nógva vatnið og eigur so miklar ognir, endadagur tín er komin, alinin, har tú eigur at verða fráskorin. v14 Svorið hevur Harri herliðanna við sjálvan seg: Um eg fylti teg við fólki eins og við ongsprettum, skulu menn tó hevja sigursrópið yvir teg!
v15 Hann skapaði jørðina í mátti sínum, grundaði jarðarríkið í hyggjuviti sínum og tandi út himinin í vísdómi sínum; v16 fyri rødd hansara ymja vøtnini á himnum, og hann letur skýggini stíga upp frá jarðarinnar útryðjum; snarljósini letur hann ryðja regninum rás og loypir vindunum út úr goymslubúrum sínum. v17 Býttir og uttan vit eru allir menn; hvør ein gullsmiður fær skomm av skurðmynd síni; tí at lygn eru hansara stoyptu myndir; andi er eingin í teimum. v18 Tey eru fáfongd og dáraverk; tá ið teirra revsingartími kemur, verða tey til einkis. v19 Men Jákups arvalutur er ikki teimum líkur; tí at hann, ið skapað hevur alt, er arvalutur hansara; Harri herliðanna er navn hans.
v20 Tú vart mær hamar og hervápn; við tær havi eg sorlað tjóðir; við tær havi eg týnt kongaríki; v21 við tær havi eg sorlað hest og reiðmann; við tær havi eg sorlað vagn og vagnstjóra; v22 við tær havi eg sorlað kallar og konur; við tær havi eg sorlað gamlar og ungar; við tær havi eg sorlað sveinar og moyggjar; v23 við tær havi eg sorlað hirðar og fylgi; við tær havi eg sorlað plógmann og plógoksar hans; og við tær havi eg sorlað jallar og landsstjórar. v24 Fyri eygum tykkara endurgjaldi eg Bábel og øllum teimum, sum búgva í Kaldeu, alt tað illa, sum teir hava gjørt Zion, sigur Harrin. v25 Sí, eg ráðist á teg, títt »skaðafjall«, sigur Harrin, tú sum elvir allari jørðini skaða; eg skal rætta út hond mína móti tær og varpa tær út av berginum og gera teg at avsvidnum fjalli! v26 Úr tær skulu hvørki fáast hornsteinar ella grundasteinar, sigur Harrin, tí at ævigt oyði skalt tú verða, sigur Harrin.
v27 Reisið upp hermerki á jørðini! Blásið í lúðurin millum tjóðanna! Halgið tjóðir til orrustu móti henni! Stevnið móti henni kongaríkjunum Árarat, Minni og Asjkenaz! Setið landshøvdinga at valda henni, leiðið fram hestarnar eins og lodnar ongsprettur! v28 Halgið tjóðirnar móti henni, Mediukong og allar jallar og landsstjórar hans og alt tað land, sum hann ræður fyri. v29 Tá skal jørðin skelva og nøtra, tí at tá skulu sannast á Bábel fyriætlanir Harrans um at gera alt Bábelland til oyði, so at eingin býr har. v30 Bábels hetjur rýma úr orrustuni; stillir sita teir í vígvirkjunum; máttur teirra hvørvur; teir verða sum konur; eldur verður settur á bústaðir teirra og liðlokur teirra verða brotnar. v31 Rennari skundar móti rennara og sendisveinur móti sendisveini til tess at boða Bábelkongi frá, at øll borgin hjá honum er vunnin, v32 vaðini tikin, húsini uppbrend og ræðsla komin á herfólkið. v33 Tí at so sigur Harri herliðanna, Guð Ísraels: Bábeldóttir er eins og treskivøllur, tá ið hann er troðin; um lítið bil so verður eisini heystdagur hjá henni. v34 Nebukadnezar Bábelkongur hevur etið meg upp og beint fyri mær og sett meg burtur sum tómt ílát; eins og sjódreki gloypti hann mær, fylti sína vomb við krásum mínum og rak meg burtur. v35 Tann valdsgerð og áverk, sum mær var fyri, komi yvir Bábel! siga teir, sum búgva í Zion. Komi blóð mítt yvir Kaldeubúgvar! siga teir, sum búgva í Jerúsalem.
v36 Tí sigur Harri herliðanna soleiðis: Sí, eg skal flyta mál títt og veita tær hevnd; vøtn hennara skal eg gera at turrlendi og lata keldur hennara torna upp. v37 Og Bábel skal verða grótrúgva og sjákálabøli, ræðsla og háð; eingin skal búgva har. v38 Teir ýla allir sum ungljón og murra eins og ljónshvølpar; v39 men tá ið yvirhugin kemur á teir, vil eg búgva teimum veitslu til og drekka teir fullar, til tess at máttloysi skal koma á teir og ævigur svøvnur, so at teir ikki vakna aftur, sigur Harrin. v40 Sum lomb vil eg leiða teir oman til slátranar eins og veðrar og havrar. v41 Á, hvussu Sjesjak er fangað og tikin, hon, sum var heiðrað um allan heim! Á, hvussu Bábel er vorðin eitt ræðslutekin tjóðanna millum! v42 Havið fløddi Bábel undir, huldi hana í sínum ymjandi bylgjum. v43 Oyddar liggja nú borgir hennara, vorðnar at reyni og oyðimørk; eingin maður býr har, og ikki eitt mansbarn fer um har. v44 Eg heimsøki Bel í Bábel og rívi út úr gapi hans, tað sum hann hevur gloypt; og tjóðirnar skulu ikki meira streyma til hansara. Eisini Bábels borgargarðar eru rapaðir. v45 Far út úr henni, fólk mítt; firri hvør og ein sínum lívi undan brennandi vreiði Harrans! v46 Latið ikki hugin bila tykkum og óttist ikki við tíðindini, sum ganga um landið, tá ið eini tíðindi hoyrast hetta árið og onnur annað árið, og valdsgerðir valda í landinum, og valdsmaður rísur upp ímóti valdsmanni. v47 Tí at nú skulu teir dagar koma, tá ið eg heimsøki skurðgudarnar hjá Bábel; alt land hennara skal verða til skammar, og allir hennara vignu menn skulu falla inni í henni. v48 Yvir hana skulu himin og jørð og alt, sum í teimum er, hevja fagnaðarljóð, tí at úr norðuri koma oyðararnir yvir hana, sigur Harrin.
v49 Tí at eisini Bábel skal falla vegna teirra, sum hon vá av Ísrael, eins og vignir um alla jørðina fullu fyri Bábel. v50 Men tit, sum komust undan svørðinum, haldið tit fram og steðgið ikki á; minnist í fjarlegdini á Harran og havið Jerúsalem í huga! v51 Vit vóru til skammar, tí at háðan máttu vit hoyra; skammroðin huldi andlit okkara, tí at fremmandir rændu halgilutirnar í húsi Harrans. v52 Sí, tí skulu teir dagar koma, sigur Harrin, tá eg heimsøki skurðgudar hennara, og lati vignar menn stynja um alt land hennara. v53 Um Bábel hevjar seg móti himni og ger sítt hervirki hátt og óklívandi, skulu tó oyðarar frá mær koma yvir hana, sigur Harrin. v54 Hoyrið venan úr Bábel og mikið sorl úr landi Kaldea! v55 Tí at Harrin avoyðir Bábel og køvir hennara mikla háva; og tó at aldur teirra ymja sum stórvøtn og bróta við miklum duni, v56 skulu oyðarar kortini ráðast á Bábel, og kappar hennara verða tiknir á hondum, og bogar teirra brotnir; tí at Guð endurgjaldsins er Harrin og man vissuliga løna aftur. v57 Og fullar drekki eg høvdingar og vísmenn hennara, jallar, landsstjórar og kappar hennara; ævigur svøvnur skal koma á teir, so at teir ikki vakna aftur, sigur kongurin, hvørs navn er Harri herliðanna. v58 So sigur Harri herliðanna: Hinir breiðu borgargarðar hjá Bábel skulu verða rivnir niður til grundar, og hennara høgu borgarlið verða brend upp, so at fólk hava møtt seg til einkis og tjóðir lagt á seg byrðar fyri eldin.
v59 Tey boðini, sum Jeremia profetur gav Seraja Neriasyni Másejasonar, tá ið hann í ørindum Zidkia Júdakongs fór til Bábelborgar á fjórða ári ríkisstjórnar hans; Seraja var innivistarfyriskipari kongsins. v60 Og Jeremia skrivaði upp í somu bók alla ta ógævu, sum koma skuldi yvir Bábel, øll tey orð, sum her eru ritað um Bábel. v61 Og Jeremia segði við Seraja: Tá ið tú kemur til Bábelborgar, og tær verður høvi til handa, tá les upp øll hesi orð v62 og sig: Harri, tú hevur sjálvur hótt við at oyða henda staðin, so at eingin býr har, hvørki fólk ella fæ, nú skal hann verða at ævigum oyði! v63 Og tá ið tú hevur lisið hesa bók at enda, tá bind stein upp í hana og blaka hana út í Eufrat v64 og sig: So skal Bábel søkka og ikki koma upp aftur vegna ta ógævu, sum eg lati koma yvir hana. Higar náa orð Jeremia.