v1 Orðið kom frá Harranum til Jeremia soljóðandi: v2 Far og statt við liðið á húsi Harrans og rópa út hesi orð og sig: Hoyrið orð Harrans, allir Júdamenn, ið ganga inn um hesi lið at tilbiðja Harran: v3 So sigur Harri herliðanna, Ísraels Guð: Bøtið um leiðir og gerðir tykkara, so at eg kann lata tykkum búgva á hesum staði! v4 Lítið ikki á lygitalu teirra, ið siga: Her er tempul Harrans, tempul Harrans, tempul Harrans! v5 men bøtið um leiðir og gerðir tykkara: Um tit av sonnum fremja rættin í trætumálum millum manna, v6 ikki undiroka útisetar, faðirloysingar og einkjur, ikki heldur hella út sakleyst blóð á hesum staði og ikki halda tykkum aftur at fremmandum gudum, tykkum sjálvum til meina, v7 tá vil eg um allar ævir lata tykkum búgva á hesum staði í tí landi, sum eg gav fedrum tykkara. v8 Sí, tit troysta á lygitalu, sum onga hjálp kann veita. v9 Stjala, myrða, dríva hor, gera rangar eiðir, kynda offureld fyri Báali, halda tykkum aftur at fremmandum gudum, sum tit ikki kenna – v10 og kortini koma tit og standa frammi fyri ásjón míni í hesum húsi, sum navn mítt verður nevnt yvir, og siga: Vit eru bjargaðir – til tess at inna allar hesar andstygdirnar. v11 Halda tit tá hetta húsið, sum navn mítt verður nevnt yvir, vera ránsmannabøli? Men eisini eg dugi at síggja, sigur Harrin. v12 Farið til heilaga bústað mín í Sjilo, har eg læt navn mítt búgva í fyrstuni, og síggið, hvat ið eg gjørdi við hann vegna illskapin í fólki mínum Ísrael! v13 Og av tí, at tit nú hava framt allar hesar gerðir, sigur Harrin, og ikki hava lýtt, tó at eg havi talað til tykkara árla og síðla, og ikki svarað, tó at eg kallaði á tykkum, v14 tí skal eg fara við húsinum, ið navn mítt er nevnt yvir, og sum tit troysta á, og við staðinum, sum eg gav tykkum og fedrum tykkara, eins og eg fór við Sjilo. v15 Eg reki tykkum burtur frá ásjón míni, eins og eg rak allar brøður tykkara burtur, alla Efraims ætt.
v16 Og tú skalt ikki vera málsmaður fyri hetta fólk og hvørki harma tað ella biðja fyri tí; strong ikki á meg, tí at eg vil ikki hoyra teg! v17 Sært tú ikki, hvat teir havast at í Júdaborgum og á gøtunum í Jerúsalem? v18 Børnini henta brennivið, fedrarnir kynda eld, og konurnar knoða deiggj til tess at geva himnadrotningini offurkøku og bera fram droypioffur til aðrar gudar fyri at skaproyna meg. v19 Men man tað ikki vera sjálvar seg, teir skaproyna heldur enn meg, sigur Harrin, so at teir verða sjálvir herviliga til skammar? v20 Tí sigur Harrin drottin soleiðis: Sí, vreiði mín og øði skulu verða oyst út yvir henda staðin, yvir bæði fólk og fenað, yvir trøini á markini og gróður jarðarinnar; hon skal brenna og ikki slokna.
v21 So sigur Harri herliðanna, Ísraels Guð: Rúgvið saman brennioffur og sláturoffur tykkara og haldið á at eta kjøt! v22 Tí at ta ferðina, tá ið eg leiddi fedrar tykkara út úr Egyptalandi, talaði eg einki við teir og álegði teimum einki viðvíkjandi brenniofrum og sláturofrum; v23 men hetta beyð eg teimum: Lýðið rødd míni; so skal eg vera Guð tykkara, og tit skulu vera fólk mítt; gangið javnan tær leiðir, sum eg leggi fyri tykkum, so at tykkum má vita væl við. v24 Men teir hoyrdu ikki og góvu tí ongar gætur og gingu eftir ilskuráðum í vánda hjarta sínum. Teir vendu mær bakið og ikki andlitið. v25 Síðan fedrar tykkara fóru út úr Egyptalandi og alt fram at hesum degi, havi eg støðugt árla dags og síðla sent tykkum tænarar mínar, profetarnar. v26 Men teir lýddu ikki á meg og góvu mær ongar gætur; teir vórðu nakkafattir og bóru seg verri at enn fedrar teirra. v27 Tá ið tú bert upp øll hesi orð fyri teimum, hoyra teir ikki, og um tú rópar á teir, svara teir ikki.
v28 Sig tú við teir: Hetta er fólk, ið ikki lýðir rødd Harrans, Guðs síns, og ikki vil taka við aga; farin er sannleiki, ja, horvin úr munni teirra. v29 Sker hárið av tær og tveit tað burtur og hevja harmljóð á skógarleysum hæddum; tí at havnað hevur Harrin tí ættarkyni, sum hann reiddist inn á, og kastað tað burtur.
v30 Tí at Júdamenn hava gjørt tað, sum ilt er í eygum mínum, sigur Harrin; teir hava sett upp sínar andstyggiligu gudar í húsi tí, sum navn mítt er nevnt yvir, til tess at óreinsa tað. v31 Og teir hava bygt Tófets offurheyggjar í dali Hinnomssonar til tess at brenna synir sínar og døtur í eldi – slíkt, sum eg ikki havi boðið og ongantíð er komið mær í huga. v32 Sí, tí skulu dagar koma, sigur Harrin, tá ið tað ikki skal verða talað um Tófet ella dal Hinnomssonar, men um Drápsdalin; og deyð skulu verða jarðað í Tófet vegna rúmloysi; v33 og líkini av hesum fólki skulu verða føðsla fyri fuglar himinsins og djór jarðarinnar, og eingin skal styggja tey burtur. v34 Tá lati eg gleðiróp og fagnaðarróm og røddir brúðgóms og brúðar hvørva úr borgum Júda og av gøtum Jerúsalems, av tí at landið verður oyði.