v1 Tá svaraði Harrin Job út úr storminum og segði: v2 »Hvør er hetta, sum myrkir fyri ráðagerðum mínum við skilaleysum orðum? v3 Gyrð nú sum ein maður tínar lendar; so skal eg spyrja teg, og tú skalt læra meg. v4 Hvar vart tú, tá ið eg legði grundvøll jarðarinnar? Sig fram, um tú hevur tílíkan kunnleika! v5 Hvør setti mál hennar – tú veitst tað jú – ella hvør tandi út mátingarband yvir hana? v6 Hvar vóru stólpar hennar niðurslignir? Ella hvør legði hornstein hennar, v7 meðan allar morgunstjørnur fegnaðust, og allir synir Guðs rópaðu av gleði? v8 Hvør byrgdi fyri havinum við hurðum, tá ið tað ymjandi breytst fram úr móðurkviði, v9 tá ið eg fekk tí skýggið til klædnabúna og bølamyrkrið til reiv, v10 tá ið eg breyt mark fyri tí, setti upp hurðar og lokur v11 og mælti: »Higar og ikki longur! Her steðgi tínir stoltu streymar!« v12 Hevur tú nakrantíð boðið út morgninum, víst morgunroðanum á stað sín, v13 so at hann treiv um skeyt jarðarinnar, og gudleysir ristust burtur av henni, v14 so at hon broyttist eins og leir undir innsigli og litaðist, eins og hon var klæði? v15 Ljós hinna gudleysu varð tikið frá teimum og hin hevjaði armur sundurbrotin. v16 Hevur tú verið við lindir havsins ella gingið á botni frumdjúpsins? v17 Munnu lið deyðans hava opnast fyri tær, hevur tú sæð grindir bølamyrkursins? v18 Hevur tú rannsakað ta víðu verøld? Sig fram, um tú veitst tað alt samalt! v19 Hvar liggur leiðin, hagar ið ljósið býr, og myrkrið – hvar eigur tað heima, v20 so at tú kundi flutt tey aftur í land sítt og leitt tey sama vegin aftur á bústað sín? v21 Tú veitst tað, tí at tú føddist jú tá, tí at mong hevur tú árini á baki. – v22 Hevur tú verið har, sum kavin býr, hevur tú sæð goymslubúr heglingsins, v23 sum eg goymi, til tími neyðarinnar kemur, orrustu- og ófriðardagurin! v24 Hvar er tað, at ljósið skilir seg sundur, og eystanvindurin breiðir seg út um jørðina? v25 Hvør hevur gjørt áarførinum rennur og toruni veg gjøgnum skýggini v26 til tess at lata regna yvir mannoytt land og yvir óbygdar oyðimerkur, v27 til tess at metta reyn og oyður og ala fram urtir í oyðisondum? v28 Man regnið hava faðir, ella hvør hevur gitið døggdroparnar? v29 Úr hvørjum fangi kemur ísurin, og hvør føðir rím himinsins? v30 Vøtnini harðna sum grót, og havsins yvirborð stirðnar. v31 Bindur tú bondini á Sjeystjørnuna, kanst tú loysa fjøtur Orions? v32 Letur tú stjørnumerki djórakringsins koma fram í rættum tíma, og leiðir tú Bjørnina við hvølpum sínum? v33 Kennir tú lógir himinsins, og skipar tú fyri valdi hans yvir jørðini? v34 Kanst tú at hevja rødd tína til skýggja, so at vatnflóðirnar lýða teg? v35 Sendir tú snarljósini avstað, so at tey fara og siga við teg: »Sí, her eru vit!« v36 Hvør legði vitsku í skýggini, hvør gav veðurhimninum speki? v37 Hvør er so vitur, at hann telur skýggini og hellir burtur úr vatnslutum himinsins, v38 tá ið jørðin verður ein evja, og moldbøkkarnir loða hvør við annan?