v1 Men eftir hetta skal eg úthella av anda mínum yvir alt hold; synir tykkara og døtur skulu profetera; gamalmenni tykkara droyma dreymar, og ungmenni tykkara síggja sjónir; v2 ja, eisini yvir trælir og trælkvendi skal eg á teimum døgum úthella av anda mínum; v3 og eg skal lata tekin verða á himni og á jørð, blóð og eld og guvurok, v4 sólin skal skapast um í myrkur og mánin í blóð, áður enn hin mikli og ræðuligi dagur Harrans kemur. v5 Men hvør tann, sum ákallar navn Harrans, skal verða frelstur; tí at á Zions fjalli og í Jerúsalem skal griðstaður vera, eins og Harrin hevur sagt; og millum teir undanslopnu eru tey, sum Harrin kallar.
v6 Tí sí, á teimum døgum og á teirri tíð, tá ið eg vendi lagnu Júda og Jerúsalems, v7 tá savni eg allar tjóðir og føri tær oman í Jósafats dal; har skal eg døma tær vegna fólk mítt, Ísrael, arvalut mín, ið teir spjaddu út millum heidningarnar og skiftu sundur land mítt, v8 teir kastaðu lut um fólk mítt, góvu svein fyri skøkju og seldu gentu fyri vín og drukku. v9 Hvat er tað, tit vilja mær, Týrus og Zidon og øll bygdarløg Filistalands? Ætla tit á mær at endurgjalda tað, sum tykkum hevur verið fyri, ella ætla tit at gera mær nakað? Bæði skjótt og brátt lati eg gerðir tykkara koma yvir tykkum sjálvar, v10 tit, ið rændu gull mítt og silvur, fluttu mínar dýru gripir inn í tempul tykkara v11 og seldu Grikkum Júdamenn og Jorsalabúgvar til tess at reka teir langt burtur frá landi sínum! v12 Sí, eg skal kalla teir aftur frá teimum støðum, hagar tit seldu teir, men lati gerðir tykkara koma yvir sjálvar tykkum. v13 Og eg man selja Júdamonnum synir og døtur tykkara, og teir skulu selja tey Sábamonnum, einum fjarløgdum fólki, tí at Harrin hevur talað. v14 Rópið hetta út heidninganna millum, halgið tykkum til bardaga, vekið upp hetjurnar, komið allir vígførir menn og haldið í hernað. v15 Smíðið svørð úr plógjørnum og spjót úr víngarðsknívum tykkara, avlamingin sigi: »Eg eri hetja!« v16 Komið við skundi allar tjóðir og savnist hagar úr øllum ættum! Leið, Harri, hetjur tínar oman hagar! v17 Vakna skulu heidningatjóðirnar og halda niðan í Jósafats dal, tí at har skal eg sita og døma tjóðirnar allastaðni frá. v18 Bregðið akurknívinum, tí at akrarnir eru stadnir; komið og traðkið, tí at vínfargið er fult, og vínkullan flýtur yvir; tí at mikil er vándska teirra. v19 Mannfjøldir tysja í dómsins dali, tí at skjótt kemur dagur Harrans í dómsins dali; v20 tá myrkna sól og máni, og stjørnurnar missa sín ljóma. v21 Av Zion ýlir Harrin, úr Jerúsalem hann letur rødd sína gella, so at himin og jørð skelva; men fólki sínum er Harrin skjól, Ísraels børnum verja. v22 Tá skulu tit viðurkenna, at eg eri Harrin, Guð tykkara, sum búgvi á Zion, mínum heilaga fjalli; og Jerúsalem skal vera heilag, og fremmandir skulu ikki meira treingja inn hagar. v23 Á tí degi skal vínberjaløgurin streyma av fjøllum og heyggjarnir flóta í róma, allar áir í Júda skulu renna floytifullar, og úr húsi Harrans skal lind spretta upp og vatna Ákásiudalin. v24 Egyptaland skal verða at reyni og Edóm at oyðisondum fyri valdsgerðir teirra móti Júdamonnum, av tí at teir útheltu sakleyst blóð í landi teirra. v25 Men Júda skal vera ævinliga bygt og Jerúsalem ættarlið eftir ættarlið. v26 Eg skal hevna blóð teirra, sum eg enn ikki havi hevnt. Og Harrin skal búgva á Zion.