v1 Og tað hendi, tá ið Jesus var liðugur við at geva teimum tólv lærusveinum boð, tá fór hann haðani at læra og prædika í bygdum teirra. v2 Men tá ið Jóhannes í fangahúsinum frætti um verk Krists, tá sendi hann boð við lærusveinum sínum og læt siga við hann: v3 »Ert tú tann, ið koma skal, ella eiga vit at vænta ein annan?« v4 Og Jesus svaraði og segði við teir: »Farið og berið Jóhannesi boð um tað, sum tit hoyra og síggja: v5 Blind fáa sjón og lamin ganga, spitølsk verða rein og deyv hoyra og deyð rísa upp og fátækum verða gleðiboð borin. v6 Og sælur er tann, ið ongan meinboga fær av mær.« v7 Men tá ið teir vóru farnir avstað, fór Jesus at tala til mannamúgvurnar um Jóhannes: »Hvat fóru tit út í oyðimørkina at síggja? Ein sevlegg, ið sveiggjar higar og hagar í vindinum? v8 Ella hvat fóru tit út til? At síggja ein mann skrýddan í skart? Sí, teir, sum mjúkan búna bera, eru í kongshøllum. v9 Ella hvat fóru tit út til? At síggja ein profet? Ja, eg sigi tykkum, enntá meir enn ein profet. v10 Tí at hetta er tann, ið skrivað stendur um: »Sí, eg sendi sendiboð mítt undan tær. Hann skal greiða veg tín fyri tær.« v11 Sanniliga sigi eg tykkum, av kvinnubornum er eingin størri enn Jóhannes doyparin komin í heim; men hin minsti í himmiríki er størri enn hann. v12 Men frá døgum Jóhannesar doyparans og til nú verður himmiríkið tikið við valdi, og valdsmenn skræða tað til sín. v13 Tí at allir profetarnir og lógin hava profeterað, líka til Jóhannes kom; v14 og um tit vilja taka við tí, so er hann Elia, ið koma skal. v15 Tann, ið oyru hevur at hoyra við, hann hoyri!
v16 Men hvat skal eg líkna hesa ætt við? Hon er lík børnum, ið sita á torgunum og rópa til leikbørn síni og siga: v17 »Vit spældu á floytu fyri tykkum, og ikki tit dansaðu; vit sungu sorgarljóð, og ikki tit eymkaðu tykkum.« v18 Tí at Jóhannes kom, og hvørki át ella drakk, og tey siga: »Hann hevur ein illan anda.« v19 Menniskjusonurin kom, og hann etur og drekkur, og tey siga: »Sí, slíkur átari og drykkjumaður, tollara og syndara vinur.« Og vísdómurin er vorðin rættvísgjørdur av børnum sínum.«
v20 Tá tók hann at skamma tær bygdirnar út, har sum tær flestu kraftargerðir hansara vóru gjørdar, tí at tær ikki høvdu vent um. v21 »Vei tær, Korasin! Vei tær, Betsajda! Tí at høvdu tær kraftargerðirnar, ið eru gjørdar í tykkum, verið gjørdar í Týrus og Sidon, tá høvdu tær longu vent um í sekk og øsku. v22 Tó sigi eg tykkum, at tað skal gangast Týrus og Sidon frægari á dómadegi enn tykkum. v23 Og tú, Kapernaum! Til himmals ert tú vorðin lyft upp, til heljar skalt tú stoytast oman! Tí at høvdu tær kraftargerðirnar, sum eru gjørdar í tær, verið gjørdar í Sódomu, tá hevði hon staðið til dagin í dag. v24 Tó sigi eg tykkum, at tað skal gangast Sódomulandi frægari á dómadegi enn tær.«
v25 Um tað mundið tók Jesus til orða og segði: »Eg prísi tær, faðir, harri himna og jarðar, at tú hevur loynt hetta fyri vísum og vitrum, og kunngjørt tað fyri ómyndingum! v26 Ja, faðir, tí at soleiðis hendi tað, sum tær líkaði best! v27 Alt er fingið mær upp í hendur av faðir mínum, og eingin kennir sonin uttan faðirin, og ikki heldur kennir nakar faðirin uttan sonurin og tann, sum sonurin vil opinbera hann.
v28 Komið higar til mín øll tit, sum arbeiða og ganga undir tungum byrðum, og eg vil veita tykkum hvílu. v29 Takið upp á tykkum ok mítt og lærið av mær; tí at eg eri spaklyntur og eyðmjúkur av hjarta, og tá skulu tit finna hvílu fyri sálum tykkara. v30 Tí at gagnligt er ok mítt, og lætt er byrði mín.«