v1  Halleluja! Gott tað er at leika fyri Guði várum, tí yndisligt tað er, og lovsongur væl høvir. v2  Harrin byggir upp Jerúsalem og savnar saman tey sundurspjaddu av Ísrael. v3  Hann lekir tey, ið hava eitt sundurbrotið hjarta, og bindur um teirra sár. v4  Hann talið á stjørnunum telur og kallar tær allar við navni. v5  Mikil er drottin vár og stórur í veldi, einki er mark fyri vísdómi hans. v6  Harrin heldur teim eyðmjúku uppi, men gudleysar nívir til jarðar hann niður. v7  Fyri Harranum syngið við takkarsongi, leikið á saltri fyri Guði várum! v8  Hann himmalin hylur við skýum, hann regn reiðir jørðini til, hann gras letur spretta á fjøllum. v9  Hann djórunum gevur føðslu teirra og ravnsungunum, tá ið teir rópa. v10  Hann hevur ei yndi til styrkleika hestsins, hevur ei tokka á beinum mansins. v11  Harrin hevur tokka á teimum, ið hann óttast, teimum, ið bíða miskunnar hans. v12  Harranum prísa, Jerúsalem, Guði tínum lova, Zion! v13  Tí at hann hevur gjørt tínar portstengur sterkar, børn tíni signað, sum í tær eru. v14  Hann gevur landi tínum frið og mettar teg við feitasta hveiti. v15  Hann orð sítt sendir til jarðar, boð hans loypur við skundi. v16  Hann gevur snjógv eins og ull, stroyir út rím eins og øsku. v17  Hann sendir hegling sín sum breyðmolar, vatnið stirðnar fyri kulda hans. v18  Hann orð sítt sendir og bræðir tað, letur vind sín blása, og aftur tað rennur. v19  Hann kunnger Jákupi orð sítt, Ísrael boð og lógir sínar. v20  So hann ei hevur gjørt við onnur fólk, teim kennir hann ikki lógir sínar. Halleluja!